Siedzibę Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych UW stanowi historyczny budynek, mający obecnie status zabytku – jest to Pałac Uruskich-Czetwertyńskich. Pałac jest jednym z pierwszych budynków, który wita osoby wchodzące przez Bramę Główną na teren Głównego Kampusu Uniwersyteckiego, mieszczącego się przy ul. Krakowskie Przedmieście 26/28. Z dwóch sal wykładowych, górujących nad Bramą Główną UW, można bezpośrednio obejrzeć jej architektoniczne detale. Zachodnia fasada gmachu, wraz z Pałacem Potockich, tworzy pierzeję Krakowskiego Przedmieścia i wyraźnie zaznacza się w architekturze tej części królewskiego szlaku.
Pałac w swej historii miał dwa oblicza – barokowe – już nieistniejące, i renesansowe, znane nam z czasów dzisiejszych. Pierwsze znamy z obrazu Bernarda Belotto (Canaletta) z 1778 r., znajdującego się w zbiorach Zamku Królewskiego, drugie jest nam współczesne, jednak i ono ulegało zmianom.
Pałac – w stylu barokowym – został wzniesiony w I połowie XVIII wieku dla Stanisława Poniatowskiego i zwany był Pałacem Poniatowskich. Pełnił on funkcję głównej siedziby miejskiej rodziny Poniatowskich. W tym miejscu Stanisław August (syn Stanisława seniora) dowiedział się w 1764 r., że został wybrany na króla Polski. W rękach rodziny Poniatowskich pałac pozostał do 1775 r., gdy przeszedł w ręce rodziny Tyszkiewiczów. W roku 1820 zakupił go Stanisław Mokronowski, w roku 1834 – Jakub Szymanowski, a w roku 1843 – Seweryn Uruski. Nowy właściciel podjął decyzję o wyburzeniu budynku i odbudowaniu go w renesansowym stylu (lata 1844-1847). W kolejnych latach gmach pałacu był rozbudowywany – najpierw przez Seweryna Uruskiego, a po jego śmierci w 1890 r. przez kolejnych właścicieli – rodzinę Czetwertyńskich.
We wrześniu 1939 roku Pałac został uszkodzony w wyniku bombardowania, a w 1944 r. – podczas Powstania Warszawskiego – został spalony. Po II wojnie światowej gmach został przekazany Uniwrsytetowi Warszawskiemu. Odbudowa głównej części Pałacu została ukończona w roku 1951; w późniejszych latach dokończono odbudowę oficyn znajdujących się od strony wewnętrznego dziedzińca na Kampusie UW. Podczas odbudowy wprowadzono zmiany architektoniczne – m.in. nie odtworzono bramy wjazdowej w północnej części gmachu od strony Krakowskiego Przedmieścia.
W 2015 roku została ukończona szeroko zakrojona rewitalizacja Pałacu. Prace objęły m.in. osuszenie fundamentów budynku, wymianę pokrycia dachowego, wymianę wszystkich okien, odnowę elewacji zgodnie z jej historyczną kolorystyką oraz remont tarasów. Budynek został przystosowany dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Renowacji poddano także wewnętrzny dziedziniec położony między południowym skrzydłem Pałacu a oficyną. Za efekty przeprowadzonych prac Uniwersytet Warszawski został wyróżniony w XX Edycja Ogólnopolskiego Konkursu “Modernizacja Roku 2015” w kategorii “Obiekty edukacyjne”.